Binlerce yıllık tarihi, bereketli toprakları ve farklı kültürlerin harmanlandığı yaşam biçimiyle Hatay, sadece Türkiye’nin değil, dünyanın da en değerli kültürel hazinelerinden biridir.
Bu topraklar, Perslerden Romalılara, Selçuklulardan Osmanlı’ya kadar pek çok medeniyetin izlerini taşırken, her dönemde farklı inanç ve etnik kökenlere sahip insanları aynı sofrada buluşturmayı başarmıştır.
Hatay’da komşunuzun Alevi, Hristiyan, Ermeni ya da Sünni olması, hiçbir zaman bir ayrışma sebebi olmamış; tam tersine şehrin zenginliğinin bir parçası olarak görülmüştür. Bayramlarda, düğünlerde, taziyelerde ve hatta mutfak kültüründe bile bu kardeşlik ruhu kendini hissettirir. Camilerimizdeki ezanla kilise çanının sesi, aynı şehirde birbirini bastırmadan uyum içinde yankılanır.
Bu kardeşlik, Hatay’ın kimliğinin en temel taşıdır. Yüzyıllardır birlikte yaşama kültürünü koruyan bu şehir, dışarıdan gelecek hiçbir provokasyonun kurbanı olmamalıdır.
Özellikle son günlerde Samandağ’da yaşanan üzücü olaylar, bizlere sağduyunun ve birlik ruhunun ne kadar önemli olduğunu bir kez daha hatırlatıyor. Toplum olarak galeyana gelmek yerine, binlerce yıldır bizi ayakta tutan hoşgörü mirasına sahip çıkmamız gerekir.
6 Şubat depremlerinde yaşanan acılar hala tazeliğini korurken ve yeniden doğuşun tohumları yeşermeye başlamışken, Hatay’ın kadim kültürünü, sadece taş yapılarda ya da tarihinde aramamak lazım. İnsanların birbirine selam verirken gözlerindeki samimiyette, sofrada paylaşılan yemekte, düğünlerde oynanan halaylarda ve dini bayramların ortak coşkusunda saklanan bu kültür bizi biz yapan, geçmişimizi geleceğimize bağlayan en güçlü bağdır.
Bugün, Hataylı olmanın sorumluluğu; bu kardeşliği korumak, yaşatmak ve gelecek nesillere aktarmaktır. Çünkü Hatay, sadece bir şehir değil, hoşgörünün ve barışın yaşayan simgesidir. Bunun devamını sağlamakta bizlere düşmektedir.
