İskenderun Fuat Tosyalı Stadı’nda maç oynanıyor diye de başarı hikâyesi yazıldığını sanmasın kimse. Çünkü sorun stat değildi, sorun hâlâ yerli yerinde duruyor. Hatayspor yine kaybediyor, yine puan farkı açılıyor, yine umutlar tükeniyor..
Gerçekleri inkâr etmek, yanlışların ömrünü uzatmaktan başka bir işe yaramaz.
6 Şubat depreminin üzerinden tam 1021 gün geçti… Acının, yıkımın, kaybın izleri hâlâ dipdiri dururken Hatayspor, Pendikspor maçıyla nihayet Hatay’a döndü. Döndü dönmesine ama…
Sadece sahasına dönmekle hiçbir şey düzelmiş olmuyor.
Çünkü Hatayspor’un tek sorunu saha değildi ki! Sorun, yönetim masalarının en başında duruyor. Yetersiz bir yönetim, yetersiz bir kadro, plansız adımlar ve günü kurtarmaya çalışan bir anlayış…
Bu şartlarda isterseniz 50 bin kişiye oynayın; aynı film, aynı son.
Bir yönetim neden göreve gelir?
Takımı toparlamak, sorunları çözmek, geleceği planlamak için.
Peki bizim Hatayspor yönetimi ne yaptı?
Daha gelir gelmez beş yabancı oyuncu sessiz sedasız ayrıldı.
Niye gitti?
Neden gönderildi?
Niçin böyle oldu?
Kamuoyuna tek cümle açıklama yok!
Daha gidecekler var mı? Onu bile bilen yok.
İskenderun Fuat Tosyalı Stadı’nda maç oynanıyor diye de başarı hikâyesi yazıldığını sanmasın kimse. Çünkü sorun stat değildi, sorun hâlâ yerli yerinde duruyor. Hatayspor yine kaybediyor, yine puan farkı açılıyor, yine umutlar tükeniyor.
Mersin’de yeniliyordu, şimdi İskenderun’da.
Ne değişti?
Hiçbir şey!
Yönetimin tercihi yine kolay olanı…
Son kurban; Gökhan Alaş.
Yerli, ucuz, ses etmeyecek, dert çıkarmayacak…
Tam da bu yönetimin arayıp da bulamadığı “uyumlu” teknik adam profili.
Pendikspor maçında takımın biraz daha istekli görünmesi, uzun süredir Hatay’a gelememenin duygusu ve tribünlerdeki nispeten kalabalığın etkisi… Ama o oyun?
Kimse kusura bakmasın, kazanmayı hak eden bir oyun yoktu.
Rakip kaçırdı da fark olmadı; yoksa her şey daha acı olabilirdi.
Zor günde memleket çocuklarını ateşe atarlar, iyi günde el aleme milyonları sayarlar.
Ben iyi şeyler yazmak isterdim…
Geleceğe dair umut veren cümleler kurmak isterdim…
Ama o ışık ve geleceği göremiyorum!
Hatayspor’un kaderiyle oynadılar, geleceğini kararttılar!
