Bugüne kadar nice cenazeye katıldım, nice dostları son yolculuklarına uğurladım. Ancak bugün, sevgili üstadım Sinan Seyfittinoğlu’nun cenazesinde bambaşka bir tabloya şahit oldum. Hatay’ın o eşsiz bir arada yaşama kültürünün, dayanışmanın ve dostluğun en güzel örneklerinden birini gördüm.
Her kesimden, her inançtan insan bir araya gelmişti. Dualar aynıydı, yürekler aynı hüzünle çarpıyordu. İnsanlar, Sinan üstadı son yolculuğuna uğurlamak için oradaydı. Çünkü o, hayatı boyunca sadece bir meslek erbabı değil, aynı zamanda gönüllerde iz bırakmış bir dosttu.
Tabutunun yanı başına konulan fotoğrafına gözüm iliştiğinde, o gözlerle bir an göz göze geldim. İşte o an, içimdeki duygular sel olup aktı, gözyaşlarıma hâkim olamadım. Ve kendi kendime dedim ki: “Bravo sana Sinan üstad! Ne güzel dostlar biriktirmişsin. Ne güzel bir hayat yaşamışsın. Senin için buraya gelen bunca insan bunun en büyük kanıtı.”
Hayat dediğimiz şey aslında geride bıraktığımız izlerden ibaret. Sinan üstad, ardında güzel dostluklar, unutulmaz anılar ve saygıyla anılacak bir isim bıraktı. Bu dünyada bir insanın başarabileceği en güzel şeylerden biri belki de budur.
Işıklar içinde uyu dostum. Seni unutmayacağız…
