Depremin üzerinden 14 ay geçmesine rağmen hala barınma sorunu yaşayan insanlar var. Ekonomik zorluklar yüzünden yeni ev yaptırmaya gücü yetmeyenler, 21 metrekare konternerlara sığmaya çalışan insanlar var… Burada Cem Karaca’nın bir şarkısından kısa bir alıntı yapmak isterim; “kum gibi dert var derman yok.” Herkes bir yaşam mücadelesi içinde. Hal böyle olunca insanlar başka etkenlere kafa yoramıyor. Örneğin baharın gelişi gibi. Bahar aylarının insanın içine ferahlık ve tazelik veren havasını duyamadık desek yeridir. Filizlenen çiçeklerin, bitkilerin yaydığı taze kokuları doya doya ciğerlerimize çekemedik. Bahar mevsimi, yeni bir başlangıç olarak tanımlanır. Sayısız bitki ve börtü böcek uyanır, canlanır. Ağaçlar çiçek açar, toprak rengarenk kır çiçekleriyle kuşanır. Bahar aylarının diğer mevsimlerde olmayan kendine has bir rayihası vardır.
Biz Hatay’lılar olarak bırakın baharın taze kokularını solumayı, temiz havaya muhtaç kaldığımız bölgeler var. Depremin vurduğu şehir merkezi şantiye alanına dönmüş vaziyette. Başımızı ne yana çevirsek insanların yaşamlarını göz ardı ederek, toz savurarak giden kamyonlar görüyoruz. Kepçeler binaları ve bina temellerini yıkarken kamyonlar da hızla enkaz taşıyor. Bina yıkımları ve enkaz kaldırma çalışmaları hala devam ediyor. Kuralına uygun yapılmayan bina yıkımları sırasında çıkan tozlar her yana savruluyor. Her yer toz ve pislik içinde. Parklar dışında şehir merkezinde baharı andıran hiçbir unsur kalmadı.
Çevre Mühendisleri Odası, Temiz Hava Hakkı Platformu ve Türk Tabipleri Birliği’nin ayrı ayrı yaptığı incelemelerde Hatay’daki hava kirliliğinin bilinen değerlerin çok üzerinde olduğunu ortaya koydu. Ayrıca Çevre Mühendisleri Odası, Hatay’da alınan her 8 numuneden 4’ünde asbest tespit edildiğini açıklamıştı. Bırakın baharın tazelik yayan kokularını solumayı, resmen ölüm soluyoruz her nefeste. Tüm bu şartlar göz önüne alındığında biz Hatay’lılar baharı yaşamak bir yana, nerdeyse gelişini bile fark etmedik.
