6 Şubat depremlerinde felaketi yaşayan Hatay’da sorunlar bitmek bilmiyor. Antakya’da bulunan konteyner kentlerde yaşayan vatandaşların depremden önce normal ve özgür bir yaşamları olduğu unutuluyor. İnsanların insan gibi yaşadığı, birbirleriyle görüştüğü, kültürümüzün gerektirdiği şekilde birbirlerini evlerinde ağırladığı normal bir hayat sürerken, tarihi felaketten sonra şehri terketmeyerek burada bir yaşam sürmeye çalışan insanlar devletin tahsis ettiği geçici barınma merkezlerinde zorlu koşullarda yaşam sürmeye çalışıyor.
Vatandaşların; yaşanan büyük travmalardan bir nebze uzaklaşmak için, birbirleriyle sohbet etmek amacıyla görüşmek istemeleri üzerine, burada bulunan ‘yöneticilerin’ sanki hapishanedeymiş gibi “İzniniz var mı?” sorusunu yöneltmesine tepki gösterilerek “Mahalle niteliğinde bir yerde birinin davetine icabet etmek için kimden izin alınacakmış. Bu uygulama aymazlıktır” deniliyor.
Zaten uzun süredir konteyner kentlerden gelen şikayetlerin de ardı arkası kesilmezken, buralarda görev yapan yöneticilerin insanlara hakaret derecesine varan konuşmaları, yardımların adaletsiz dağıtımları, buralarda yaşayan insanları küçük görerek huzursuzluk çıkarttıkları artık her yerde konuşulur oldu. Böylesine önemli görevleri, altından kalkamayacak insanlara vermeleri de AFAD’ın sınıfta kaldığının bir göstergesi olarak değerlendiriliyor. Konteyner kentlerde bu kadar şikayet varken halen bu insanları ödüllendirir gibi çalışma sürelerini uzatmak, yaklaşan kış mevsiminde daha kötü günlerin bizleri beklediğinin habercisidir. Hayırlısı olsun inşallah. Saygılarımla.
